“استیند گلس های مرسوم با نقاشی رنگ روی شیشه ساخته می شوند، ولی ما رنگ ها را با خود شیشه رنگ می کنیم.”
در گذشته تلاش هایی که برای ذوب شیشه و رنگ های مختلف با هم شد، به سبب وجود رنگ های مختلف به بن بست خورد. پنجره تزئینی تیفانی قدیمی از مواد شیمیایی اضافه شده مثل کادمیوم سولفید برای ایجاد رنگ زرد، اکسید کرومیوم برای ایجاد رنگ سبز و کبالت برای ایجاد رنگ آبی استفاده می کرد. ترکیبات شیمیایی مختلف هرکدام، کار را برای گداخت آن ها با هم به وسیله گرما، سخت می کرد. قطعات نهایی ناچارا هنگام خروج از کوره ترک بر می داشت یا می شکست.
اما شرکتی به نام شیشه گری بولزای در پورتلند، اورگان روشی را به کار گرفت تا با آن پنجره استیند گلس هایی را بسازد که به وسیله اشکال دانه دانه ای از شیشه به نام خمیر شیشه (فریت) کنار هم قرار می گرفت و صفحات یک تکه بزرگی همراه با الگوهای مشخص و رنگ های مختلف ایجاد می شد. دیدن یکی از این صفحاتی که از کوره بیرون آورده می شود و در برابر نور قرار می گیرد مثل تماشای کشتی دو رنگین کمان است.
کواگلیاتا می گوید “واقعا فوق العاده زیباست. فوق العاده تاثیربرانگیز است. و شما هیچ محدودیتی در کار با آن ندارید”. شرکت طی دو سال به طور مداوم در این زمینه کار کرد، و طی آن شیشه های تزئینی و خمیر شیشه را با هم در کوره های عظیمی می گداخت که می توانست به دماهایی بیش از ۲۰۰۰ درجه فارنهایت برسد. نهایتا آن ها در اول ماه مارس، کار نهایی را در کلیسای رستاخیز در نزدیکی شهر کانزاس نصب کردند.
