با بزرگترین کلکسیون تیفانی جهان آشنا شوید-قسمت اول

در سال ۱۹۳۵، ایگون نویستات در فروشگاه عتیقه جاتی در دهکده گرینویچ، در حال ارزیابی میز ناهارخوری بود که قرار بود بخرد. اما توجه همسرش هیلدگارد به لامپ کنار آن میز بود، حباب استیند گلس آن لامپ مثل گنبدی با نرگس های زرد می درخشید.

این زوج که هر دو مهاجران استرالیایی هستند، در حال خرید وسایل برای اولین خانه شان در کوئینز بودند و در آن روز تنها برای خرید همان میز پول داشتند.

ولی آنطور که نویستات در دفترچه خاطراتش نوشته است، چند هفته بعد، با اصرار هیلدگارد، آنها برگشتند تا آن “لامپ عجیب و کهنه” را بخرند.  فروشنده به آن ها گفت که این اثر، کاری از صنعتگر بزرگ معاصر آمریکایی، لوئیس کامفورت تیفانی است. این لامپ در آن زمان برایشان ۱۲٫۵ دلار هزینه برداشت (تقریبا معادل ۲۲۵ دلار امروزی).

و این خرید تنها شروع یک ماجراجویی طولانی بود، به طوری که حال طی پنج دهه بعد از آن، نویستات به عنوان بزرگترین گردآوردنده لامپ های استیند گلس تیفانی شناخته می شود.

او بعدها پنجره های سرب کاری شده و وسایل رومیزی برنزی را نیز به مجموعه اش اضافه کرد و در سال ۱۹۶۷، فضایی بزرگ را برای مجموعه اش خرید که بیش از یک چهارم میلیون از کارهای شیشه تیفانی را در آن قرار دارد از صفحات بزرگ گرفته تا کاشی های کوچک  و جواهرات شیشه ای پرسی، و تقریبا در هر نوع رنگی که بتوان تصور کرد.

او در سال ۱۹۶۹، به طور رسمی موزه شخصی خودش با نام The Neustadt Collection of Tiffany Glass را تاسیس کرد.

امروزه، منتخبی از کلکسیون نویستات را می توان در گالری اختصاصی در موزه کوئینز و در انجمن تاریخی نیویورک (که نویستات در سال ۱۹۸۳ به آن ۱۳۲ لامپ اهدا کرد) تماشا کرد.

بعلاوه، موزه داری به نام لیندسی آر. پاروت و سرپرستی به نام سوزان توملین، که امروزه کلکسیون نویستات را اداره می کنند، نمایشگاه های سیاری را در سراسر کشور برگزار می کنند و همکاری هایی را با موسسه هایی بزرگ مثل موزه شیشه Corning دارند. این افراد همچنین بر گنجینه کارهای شیشه ای، در جایی دورتر از دفتر اصلی شان، در یک انبار صنعتی قدیمی در شهر لانگ آیلند، نظارت می کنند جایی که از مکان شروع شکل گیری این کلکسیون زیاد دور نیست.

پاروت وقتی که ما در دفتر اصلی نویستات در شهر لانگ آیلند در کنار او و در نزدیکی قفسه هایی چوبی با لبه های ضخیم، پر از کارهای شیشه ای سوسو زننده با رنگ های آبی کبالتی، سبز خزه ای و نارنجی روشن سوسو، نشسته ایم، می گوید “به عنوان یک سازمان، مدت طولانی است که ما با کوئینز ارتباط داریم. (انبار شهر لانگ آیلند تنها تحت شرایط خاصی، و از طریق تورهای اختصاصی در دسترس است، به هر حال آن ها نمایشگاه هایی را هم طی این تورها برگزار می کنند.)

در واقع، تیفانی در کورونای کوئینز بود که کوره ها و کارگاه های افسانه ای شیشه گری اش را ساخت، جایی که او در آن صدها صنعتگر و طراح را به کار گرفت تا کارهای مد نظر او را شکل داده و تحقق بخشند.

در آنجا، او تیمی را هدایت کرد که طراحی و ساخت شیشه های رنگارنگ و لامپ  های استیند گلس، پنجره شیشه ای استین گلس، موزائیک ها و دیگر اجسام با سبک هنر نو را تکمیل کردند.

با حس جاه طلبی و سرمایه خانوادگی (پدر او کسی است که شرکت مشهور Tiffany & Co. را تاسیس کرد)، تیفانی با روش بی نظیر استفاده اش از رنگ در شیشه و تکنیک های استادانه بی عیب و نقصی، انقلابی در صنعت شیشه سازی به پا کرد.

او اما در سال ۱۹۳۳ از دنیا رفت و چهار سال بعد، کسب و کار او تعطیل شد. در پی عواقب جنگ جهانی اول و سقوط بازار سهام در سال ۱۹۲۹، دیگر چشیدن طعم هنر نویی ظریف برای بیشتر آمریکایی ها امکان پذیر نبود.

پاروت توضیح می دهد “دکتر نویستات زمانی به جمع آوری کارها تیفانی روی آورد که به دست آوردنشان کار خوبی بود. مدرنسیم، تفکر زیبایی شناسی حاکم بود؛ تمام این اجناس لوکس افراطی و گران دیگر برای هیچکسی مهم نبود.”

اما آن ها برای نویستات اهمیت داشتند، کسی که مشتاق بود فرهنگ آمریکایی را بپذیرد و در آغوش بگیرد. در خاطرات او، نوشته است که او بعد از اینکه شنید لامپ با طرح نرگس زرد به وسیله یک صنعتگر آمریکایی ساخته شده است، متقاعد شد تا آن را بخرد. پاروت می گوید که ” خرید این لامپ به نوعی یک کار میهن پرستانه بود.”