بازگشت دوباره مینیمالیست

فرم های ساده، پالت بارنگ هایی معمولی، و جزئیات کم. بیایید حقیقت را قبول کنیم: مینیمالیسم به همان اندازه تی شرت سفیدی که در کمد شما وجود دارد، درباره سادگی است.

اگرچه سبک هایی با جزییات بیشتر به عنوان طراحی Du Jour شناخته شده اند، همواره نه به عنوان نماد لوکس بودن، بلکه به عنوان یک ضرورت شناخته شده اند.

 سوزان دمیش بیان می کند: “دلیل این امر زیبایی محور بودن نیست، بلکه مقاومت است”. او نماینده گالری دمیش دادانت در نیویورک است. در نمایشگاه جدیدی به نام “The way of the essential“، دمیش و یکی از بنیانگذاران به نام استفان دادانت، کشف ظهور مینیمالیسم فرانسوی در دهه های ۵۰ و ۶۰ میلادی را کند و کاو می کنند.

در راه انجام این کار، آنها زیبایی و منحصر به فرد بودنی را که مینیمالیسم ارائه می دهد را بررسی می نمایند.

 برای درک بهتری از وضعیت، بد نیست بدانید که جنگ جهانی دوم فرانسه را در بدترین شرایط ممکن قرار داد. پاریس مورد حمله قرار گرفت و بیمارستان ها و فرودگاه ها همگی نابود شدند.

در همان حال، مردم به سمت آپارتمان نشینی حرکت می کردند و نیازمند دکوراسیون ساده، مقرون به صرفه و ماژولار بودند. همانطور که دمیش می گوید، “آنها دیگر نمی توانستند مبلمان قرن هجدهم خود را استفاده کنند.

 

 اما هر جایی که بازسازی وجود داشته باشد، نوآوری نیز وجود دارد. و این امری است که بسیاری از طراحان فرانسوی، مانند جیکز دوماند نشان دادند.

 دمیش ادامه می دهد، :اشاره به دیدگاه های مختلف در هدف یکسانی با مدرنیته و مینیمالیسم فرانسه و ردیابی نفوذپذیری کسی مثل دوماند از اهداف ماست.

 

 برای داشتن دیدگاه بهتری نسبت به این عصر، این نمایشگاه که دارای ۵۰ اثر است به سه بخش تقسیم می شود. با قدم زدن در گالری روستای گرینویچ می توانید طرحدکوراسیون داخلی مینیمالیستی را با رگه هایی از معماری، مانند سطوح لمینت کاری شده آنتوان فیلیپون و ژاکلین لکو و یک میز شیشه ای توسط جنین ابراهیم و درک ژان رول را پیدا کنید.

 

 تاکید بسیار زیاد بر روی مواد مورد استفاده، همانطور که در صندلی سه پایه ژوزف آندره موته و همچنین تخت خواب ماهون و یخی دیده می شود، کاملا قابل رویت است.

در نهایت، یک رندر از یک آپارتمان معمولی فرانسه در قطعه دوماند بازسازی شده بود. این اثر به عنوان یک میز قهوه به شکلی غیرمنتظره در کنار یک مبل راحتی قرار گرفته، و نشان می دهد که مینیمالیسم همچنان توانایی ایجاد شگفتی را دارد.